De grens tussen concurrentie en fietstoerisme vervaagt steeds meer, een omstandigheid die in strijd is met onze belangen.
De afgelopen jaren is er een aanzienlijke toename van fietstochten of tests in ons land. En parallel daaraan stellen instellingen steeds meer voorwaarden voor de viering ervan. De confrontatie en het debat worden geserveerd...
Fietsen is een sport in opkomst. Steeds meer van ons beoefenen een vorm van deze prachtige sport. En het is duidelijk, Als je al een tijdje aan het trappen bent en voelt hoe je prestaties verbeteren, wil je jezelf uitproberen in verschillende soorten evenementen.. Tot nu toe is alles perfect, want er is een ruime kalender met pure competities voor elke categorie, van de jongste tot de Master 60.
Het probleem zit al geruime tijd in de oproepen fietstochten op de weg die per definitie een gebrek aan concurrentiekracht zouden moeten hebben, maar dat is in sommige gevallen wel het geval de organisatoren zorgen voor een zekere sfeer van competitie, door de timing vast te stellen met een chip aan de finishlijn of trofeeën voor de eerste finishers. Let op, we zeggen niet dat we het slecht vinden, maar in dat geval moeten ze misschien de naam veranderen in 'veldritproef of competitie'. Anders We lopen het risico dat deze tests een kleine chaos worden, zoals in sommige delen van onze geografie al is gebeurd, met eindeloze pelotons van duizenden fietsers, waarvan de eerste 500 toegewijd zijn aan het behalen van stratosferische gemiddelden en de laatste 500 toegewijd zijn aan het zo goed mogelijk finishen of, simpelweg, genieten van de rit in een rustiger tempo. Beide typen fietsers verdienen uiteraard ons respect. Maar zo'n diversiteit aan fietsers op de weg wordt voor de Guardia Civil een zeer lange, veelkleurige slang... en zeer moeilijk te controleren en te beschermen tegen open verkeer, tijdens uren en uren waarop de mars wordt gevierd, met eervolle uitzonderingen die we weten allemaal .
Kom dan de problemen die we allemaal kennen: stops midden in de mars om te hergroeperen, tussentijdse cut-off-tijden die 'dansen' en honderden fietsers zonder bescherming achterlaten…En fietsers daarentegen, die geloven in een wedstrijd met gesloten verkeer en de verkeersregels door de voering… van het windscherm passeren. Ze houden van formules zoals Bilbao-Bilbao, zonder chips of trofeeën, maar met verschillende startdozen, afhankelijk van het tempo en de gemiddelde snelheid die je wilt gaan, wat niet betekent dat je op elk moment 'de schroeven vast kunt draaien', en niemand je zal tegenhouden. Of degene die andere versnellingen gebruiken, met een grotendeels geneutraliseerde en gecontroleerde route aan de kop, maar die een gedeelte (meestal bergopwaarts...) voorbereiden om getimed te worden en een classificatie voor de snelste op te stellen.
In elk geval, alles impliceert een herdefiniëring van de identiteit van deze tests en hun vieringsvoorwaarden, om bedrogen deelnemers te vermijden en het werk van de veiligheidstroepen die verantwoordelijk zijn voor het verkeersbeheer te vergemakkelijken. Als we erin slagen dat punt van begrip te bereiken en te weten waar we ons aan houden, zullen we ervoor zorgen dat dit soort evenementen blijven groeien, ja, maar op een ordelijke, duurzame en voor alle partijen gunstige manier.Auteur: Víctor Marcos – Communicatie en RRSS Fietsvriendelijk
